Antenas de telefonía móbil

A nosa organización política é, desde hai anos, a única que berra no deserto, a carón dos veciños e veciñas, para que se poña orde na desenfreada paxión de privatizar o aire do noso concello. De novo teñen que ser os veciños e veciñas os que alerten e amosen a súa indignación perante a inacción do Concello. No barrio da Guadalupe. Como antes en Lamas de Abade, en San Lázaro, en Concheiros, en Salgueiriños ou na Almáciga por citar lugares que saíron nos medios de comunicación censurando a actuación das operadoras e o desleixe dos nosos dirixentes.

Imos relembrar algunha das nosas máis recentes actuacións ao respecto, reproducindo os comunicados presentados á cidadanía e aos medios. Ademais, de forma sinóptica pero orientativa pódese consultar (neste mesmo blog) o programa electoral presentado nas pasadas eleccións onde constan as medidas que contemplabamos ao respecto. En tempos escriptocéntricos coma os do século XXI, non hai máis memoria que a que se mantén nas follas a través da textualidade.

Por suposto, Esquerda Unida seguirá batallando até acadar a razón: o dereito á nosa saúde e a un contorno libre de riscos.

(Doc. 1.) Esquerda Unida-IU de Santiago reclama que o goberno local non se inhiba e recurra a decisión do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (10 xaneiro 2007)

O auto xudicial do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia de suspender cautelarmente o punto 2.2. da normativa “reguladora das condicións urbanísticas para a instalación e funcionamento de elementos e equipos utilizados na prestación de servicios de radiocomunicación do Concello de Santiago de Compostela” debe ser recurrida polo goberno local. Desde Esquerda Unida-IU entendemos que a decisión do Tribunal Superior ignora a marxe de prevención que se introduciu en 1993 no Tratado de Maastrich como principio. A Unión Europea recomenda aos países membros que adopten políticas de precaución.

A normativa municipal marca que entre as “escolas infantís, centros educativos, hospitais, centros de saúde, residencias xeriátricas ou parques urbanos públicos” e a instalación de antenas de radiocomunicación debe mediar unha “distancia non inferior a 100 metros”.

Desde Esquerda Unida-IU xa presentamos no seu momento unha moción para reealborar a ordenanza reguladora solicitando a ampliación a 1000 metros. Os 100 metros da normativa non son en si unha distancia excesivamente preventiva, dándose o caso de cidades europeas e españolas que xa sitúan o límite nos 200 ou incluso 500 metros de lugares habitados.

Pero unha vez aprobada a normativa e ignorada a nosa recomendación, non podemos transixir coa renuncia ao límite de 100 metros. Non podemos renunciar a unha mínima e escasa marxe de prevención. Agora, intereses de dubidosa moralidade poden indicir na afirmación (científica?) de que as ondas electromagnéticas non teñen ningunha indicencia no ser humano. Quen lles pode certificar ás catro persoas que se viron afectadas de cancro nun edificio de Canido en Ferrol que a antena de telefonía móbil que teñen no teito do seu edificio non tivo nada que ver coa súa grave enfermidade? De ter que ver, farase cargo a compañía telefónica dos gastos médicos? A ciencia aínda non pode pronunciarse de forma fiable porque as bases son inestables, pero xa dan os primeiros resultados como reflicte a Comisión Internacional para a Seguridade Electromagnética (ICEMS). Con motivo da reunións que mantivo a comisión en Benevento entre os días 22 e 24 de febreiro de 2006, os científicos refrendaron a resolución de Catania de 2002, que aconsella manter o “principio de precaución”, xa que existen “evidencias epidemiolóxicas e experimentais in vivo como in vitro” que reflicten que mesmo a exposición de campos de frecuencias extremadamente baixas pode aumentar o risco de cancro infantil e inducir problemas de saúde en persoas adultas (risco tumores cerebrais ante uso prolongado teléfonos móbiles) e, por suposto, nos nenos e nenas.

Cando transcorran algunhas xeracións, saberemos con certeza o verdadeiro alcance da exposición ás ondas electromagnéticas. Para que na nosa conciencia non existan remordementos por non ter actuado de forma cabal, Esquerda Unida-Iu reclama e esixe ao equipo de goberno local a que recurra a decisión do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia. A nosa saúde ben merece o esforzo.

(Doc. 2) Esquerda Unida-IU saúda a decisión dos veciños e veciñas do polígono de Salgueiriños de non permitir a instalación de antenas de telefonía móbil e criticamos a indiferenza da corporación local (4 de marzo de 2007)

Unha vez máis, a cidadanía compostelá amosa ter máis cordura e empaque que a corporación municipal ao rexeitaren os veciños e veciñas dun dos bloques do polígono de Salgueiriños a instalación de antenas de telefonía móbil.

Argumento importante utilizado: a veciñanza de centros de ensino, espazos de alta sensibilidade ante a exposición de ondas electromagnéticas. En semanas anteriores, Esquerda Unida-IU esixía ao Concello que recurrise a decisión do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia de suspender cautelarmente o punto 2.2. da normativa municipal, o principio que regulaba a distancia mínima ante espazos sensibles (principio de prevención).

Ignoramos se recurriron ou non, xa que os políticos que nos gobernan hoxe están moi pouco habituados a dialogar: no entanto, os veciños e veciñas do barrio da Almáciga durmirían máis tranquilos, xa que sobre as súas cabezas se instalaron varias antenas de telefonía móbil de forma ilegal e se ben deberían ser desmanteladas, o certo é que os veciños e veciñas afectadas contan como se poden escoitar as alarmas das mesmas perante a simple proximidade dun gato…isto é seguen operativas.

Esquerda Unida-IU, sabedora de que non se debe anular o principio de prevención, encabezada polo candidato á Alcaldía, Xabier Ron, repartiu unha serie de dípticos e entregou á Asociación Veciñal do barrio da Almáciga informes científicos (Declaración de Benevento do 2006 de expertos en ondas electromagnéticas) e normativos (Proposición de Lei francesa do 2005 que establece distancias mínimas en base ao principio de prevención) sobre a nocividade ante a exposición ás ondas electromagnéticas.

Mágoa que neste Concello non gobernen persoas como as do Concello de Huelva, que perante unha sentenza semellante do Tribunal Superior de Xustiza de Andalucía decidiron recurrir a sentenza e pelexar para tratar de controlar a actividade voraz das operadoras de telefonía móbil.

A saúde das persoas, o dereito a unha vida sá, o dereito a vivir sen medos, deberían guiar os pasos da corporación municipal e non a posible “ofensa” que se lle puidese facer a unhas empresas que, por riba, utilizan espazo público para o seu lucro.

Desde Esquerda Unida-IU reiteramos que seremos belixerantes no tocante á instalación de antenas de telefonía móbil que vulneren o principio de prevención, tal como establece a propia Unión Europea.