14 horas de apertura...conciliación familiar?

Un centro infantil vai abrir a petición de pais e nais 14 horas ao día... Asusta o horario. Loxicamente o argumento empregado foi que se "facilita" a conciliación familiar...UNHA FALACIA MÁIS. Atrevéronse ditos pais e nais a solicitar aos seus xefes e patronos unha redución da xornada laboral?

***

Outra. Resulta que hai lugares -prefiro [é unha noticia persoal] obviar nomes reais- onde os pais e nais se queixan -ás veces aos equipos directivos, ás veces a quen realiza as tarefas de titoría, ás veces á persoa que leva o dpto de orientación- de que non coñecen aos seus fillos e fillas, que non poden con eles....

***

Tamén resulta que hai lugares onde os pais e nais apoian por riba de todo ao seu fillo/filla...mesmo se é claramente autor/a dunha falta grave de disciplina. Defensa que exercen acusando ao profesorado...diante do propio alumnado.... contribuíndo desta forma a reducir a autoridade do profesorado e a aumentar as accións incorrectas dos seus fillos/fillas.

***

E tamén hai centros nos que algún ou algunha docente, farto/a de que o chamen ao seu portal, farto/a de que o/a insulten, farto/a de ver pintadas...decide actuar e...oh! mein god! Mont Joie! Pais e nais de forma lóxica....van tamén contra el/ela... Pouco importa agora, polo menos a ninguén semella importarlle que este ou esta docente estea de baixa por depresión. Claro, será culpa del ou dela, pensará algún desaprensivo que de todo hai.

***

E volvemos ao inicio desta reflexión anoxada na que silenciamos e ocultamos nomes e lugares, pero que fala de casos reais.

Por iso, partimos do berce, do futuro: haberá algún caso no que o/a neno/a pase máis de 10h no centro infantil? Non debería poñerse no regulamento un tope de horas para as crianzas? Cando este neno/a pase ao colexio...as súas horas aumentarán cunha innecesaria como custosa pasantía...e se ningunha hormona desata algún sentimento de desarraigo, de desestruturación....medrará quizais de forma axeitada...quizais.

E como se suple a ausencia de horas, de conversas, de relación.....co consumismo, quizais? comprando un mp3, un ordenador persoal na habitación, un móbil???

Xa me dirán, é simplemente unha reflexión anoxada polo que vexo día a día, polo que se comenta..., pero, para rematar,

quen é o gran conciliado nesta ofrenda de horas?
De verdade me poden dicir que é a FAMILIA (entendendo por familia unión do tipo que sexa de persoas que conviven baixo un mesmo teito)? Entón, nese caso, eu, xa non entendo nada.

Dicía un filósofo, analizando a situación familiar hoxe, que ninguén está con quen debería/desexaría estar....por motivos laborais. Se seguimos así, será aínda moito peor.







A