¡EU QUERO SER CIDADÁN, NON SUBDITO!
A monarquía é unha anacronía. Son republicano convicto. Por raciocinio. Por
raciocinio todos debésemos ser republicanos convictos. Porque todos nacemos
iguais de sangue. Non hai sangue de distintas cores ou de clases distintas.
Todas as sangues son plaquetas, glóbulos roxos e glóbulos brancos. Non hai
ámbitos no sangue para matices de signo cromático nin para matices de signo divino.
A suposta existencia de sangue azul é unha falacia interesada que bate contra
todo indicio de raciocinio. Non fai falta ser hematólogo para dar por sentado
que non hai sangues de alta e baixa liñaxe.
Os que din que si existen matices
de signo cromático e matices de signo divino dino movidos por interese de
parte. Falso de toda falsidade é ese dito interesado. As monarquías son unha
entelequia desde que a revolución francesa as envorcou en 1789 ó cemiterio da
Historia. E Alfonso XIII tivo que escapar de España a uña de cavalo en 1931 por
golfo. Cousa que sucedeu sen que correse unha pinga de sangue. A impopularidade
da monarquía era tal que o propio monarca optou por collelo portante.
E se
aquel reinado apestaba a putrefacto, este de agora por aí lle anda. E a maiores
este de agora é portador do non pequeno
pecado de ter chegado da man ensanguentada dun gran canalla de Estado. Xa é
hora de que o pobo fale co sufraxio na man, xa é hora de que o pobo opte
libremente pola forma de Estado que quere darse. Eu, chegado o caso, optarei
por envorcar a monarquía ó cemiterio da Historia e tamén ó sistema capitalista por
bárbaro e por arcaico.
Tan caducado está xa o sistema capitalista que incluso conspicuos
capitalistas falan con descaro da necesidade de anovalo. Pero non é de anovalo
do que se trata: o que a Historia pide é ir a unhas novas relacións de
produción que tracen as súas coordenadas vitais na perspectiva de garantir tallante
o postulado de a cadaquén segundo cantidade e calidade de traballo realizado.
Aí radicará o alicerce dunhas relacións de produción realmente humanas. Que os
pobres teñan que pasar coas frangullas que caen da mesa dos ricos é barbarie. E,
en boa lei, todo gobernante ten que contar co visto e prace dos cidadáns. Tamén
o xefe do Estado. Viva o sufraxio universal.
Xesús Redondo Abuín.
No hay comentarios:
Publicar un comentario