O 17 de maio
celébrase o Día Internacional contra a LGTBIfobia, é dicir, un día de loita
contra a discriminación por motivos de orientación sexual e identidade de
xénero. Por desgraza a LGTBIfobia persiste na nosa sociedade, mostrándose con
moitas e diversas caras. A discriminación exercida contra lesbianas, gais,
transexuais, bisexuais e intersexuais é violencia e como tal debe ser
denunciada e condenada enérxicamente tanto pola sociedade, como polos propios
poderes públicos.
O Estado
Español ofrece unha realidade paradoxal a aquelas persoas que coas súas vidas
desbordan a “normalidade” acerca da vivencia do xénero ou a orientación sexual.
O Estado Español, por unha banda, é considerado un dos países máis avanzados en
igualdade real da UE, neste sentido, é certo que demos algúns pasos en
positivo. Pero, doutra banda, queda moito traballo por facer:
Non queremos
ser un país preocupado únicamente por liderar rankings económicos, pero no que
á súa vez se sigan suicidando vítimas de bullying LGTBIfóbico; no que a
medicina sígase guiando por convencións como o Diagnostic and Statistical
Manual of Mental Disorders (DSM) e a Clasificación Internacional de
Enfermidades (CIE) que aínda patoloxizan a transexualidad como disforia de xénero;
no que ás lesbianas e ás bisexuais prívellas do seu dereito a acceder a
tratamentos públicos de reprodución asistida, continúellas invisibilizando nos
protocolos xinecolóxicos e na sociedade debido ao sistema heteropatriarcal que
nos oprime; no que persista un exercicio impune da violencia nas rúas, nas
aulas e nos centros de emprego por motivos de orientación sexual ou vivencia do
xénero non normativo.