jueves, 31 de mayo de 2007

Xustificación pouco decorosa

Nunha entrevista concedida a Correo TV, Sánchez Bugallo era incapaz de asumir a perda dun concellal e daba boas mostras da súa altura política. A culpa da perda do concellal, segundo el, era de....Zapatero!!! Velaí que o propio Bugallo instala no discurso municipal o que tanto lle gustaba ao PP en plena campaña preelectoral e electoral: a situación da política nacional. Con amigos así...para que precisa inimigos Zapatero. E se quere acusar....como non acusa ao maís inmediato na xerarquía...Touriño?!

Sánchez Bugallo debería analizar en clave autocrítica os seus resultados e pensar, sequera por un breve momento, se o seu baixón non se debe a un erro na xestión municipal.... que era o que se sometía a votación.

O desleixe do rural quizais non se manifestou en perda de votos pola apresurada carreira de promesas electorais e porque aínda existe o errado e anacrónico convencemento de que as subvencións ás asociacións non son un dereito e si un favor.

Pero as promesas...se non se cumpren, vólvense contra un mesmo...estouran!! E estourarán, avanzamos nós.

Pregúntense os veciños e veciñas se Bugallo acerta. Ao cabo dun tempo do novo equipo de goberno, que se pregunten os veciños e veciñas se o metro lixeiro ao Aeroporto, se os teleféricos, en definitiva se as diferentes promesas electorais lograron ou non o obxectivo que perseguían: convencer, seducir ou persuadir? Ou ben enganar e lograr, da forma que sexa, o goberno e manter o poder...atado e ben atado?

O exercicio da política require sempre que se faga, incluso no mellor das casos posibles, autocrítica. Nesta ocasión, aínda máis. Dicir, en plan acusica, que a culpa é do..."cha cha chá", como dicía aquela canción, é deixar ben visible a que altura está o nivel político do acusador.

miércoles, 30 de mayo de 2007

A Sala Yago indefensa ante a voracidade urbanística

Está xa na rúa que a Sala Yago vive as últimas horas debido á cobiza urbanística -quen sabe que desexarán erixir- e debido ao abandono xeralizado das institucións.

A pregunta que lle facemos á sociedade é: debe o Concello preservar un local cultural, xa patrimonio dos e das compostelás ou ben debe "pasar de todo" e ollar como sobre o sartego da cultura se cementa un artificio de deseño frío???

No fondo, aínda que sabemos que agora están moi líados cos seus pactos, é unha pregunta que debería responder o Concello. Semella que si houbo actividade en pleno período electoral para aprobar movementos urbanísticos na Xunta de Goberno, pero moito nos tememos que axudar a que os pequenos locais se manteñan non forme parte da filosofía actual...., xa que todos ollan as formas de saltar a cidade para crear un artificio chamado Cidade da Cultura. Quizais, para xustificar a súa existencia decidan sacrificar aos pequenos. É a loita do máis grande (grandes superficies comerciais (grandes salas de cine; rúas artificiais); imperios de mercadotecnia cultural (grandes museos, grandes salas de exposición)) fronte ao máis pequeno (pequeno comercio; pequenas salas de cine, xa esmorecidas; pequenas salas de exposición e pequenas galerías).

Nós, os que amamos a cultura popular, a cultura accesible para todos e todas, temos moi claro que o Concello debe preservar dito local. Xa foron pechando salas de cine tradicionais. Pouco nos queda. Os deseños fríos e sintéticos van roubando, pouco a pouco, a memoria das rúas e dos barrios.

Que non nos rouben a Sala Yago

MANIFESTO DA COORDINADORA ESTATAL DO SAHARA

Ante a visita do Secretario Xeral da ONU a Madrid para entrevistarse co presidente do Goberno e co ministro de Asuntos Exteriores, a Coordinadora remite a seguinte declaración, que reproducimos na súa integridade e na lingua na que foi redactada.


Lembramos desde aquí o noso firme compromiso para coa autodeterminación do pobo saharaui, que vive nunhas lamentables condicións de vida debido ao comportamento hipócrita que domina o escenario das relacións internacionais. No caso concreto de España, aínda é máis grave, debido á súa responsabilidade como país colonizador e, sobre todo, debido ás moedas de cambio que emprega para facer de Marruecos un aliado estratéxico. Nesta moeda nunca, repetimos, nunca, deberían figurar a violación dos Dereitos Humanos.

*******************************************



EXCMO. Sr. BAN KI-MOON

Secretario General de la ONU

Sede Central de las Naciones Unidas

Nueva York, N.Y. 10017, USA

FAX: 00 1212 9632155

E-MAIL: ecu@un.org

Excelentísimo Sr. Secretario General,

El Sáhara Occidental es el último país de África sin descolonizar, considerado por la Comunidad internacional como territorio No-autónomo desde que Marruecos lo ocupara ilegalmente en 1975. Han pasado más de 14 años desde que, bajo los auspicios de la ONU y la OUA, las partes en conflicto, el Reino de Marruecos y el Frente POLISARIO, acordaron el Plan de Arreglo para el Sáhara Occidental que establecía la celebración de un referéndum justo, libre e imparcial para que el Pueblo Saharaui decidiera libremente su futuro. No obstante, la ONU aún no ha sido capaz de hacer que Marruecos cumpla los acuerdos firmados con la parte saharaui.

El Sáhara Occidental es hoy un territorio ocupado por el ejército marroquí, dividido por muros y campos minados, al mismo tiempo que sus riquezas naturales son saqueadas masivamente. Mientras una parte de la población saharaui vive en los campamentos de refugiados, en unas duras condiciones caracterizadas por la disminución de las ayudas humanitarias por parte de las organizaciones internacionales, la otra parte vive en las zonas ocupadas padeciendo, especialmente desde el 21 de mayo de 2005, de una brutal y continua represión que ha acabado, hasta ahora, con la vida de dos jóvenes saharauis.

Las resoluciones de la ONU desde 1960, del Tribunal Internacional de Justicia de 1975, del Departamento de Asuntos Jurídicos de la ONU de 2002 y las disposiciones internacionales aplicadas han reconocido los legítimos derechos del Pueblo Saharaui sobre el territorio del Sáhara Occidental. Sin embargo, hoy sus derechos están siendo violados, al incluir en los informes de la ONU unas propuestas que solo pretenden confundir y perpetuar la ocupación marroquí.

El Pueblo Saharaui, numerosos países y millones de ciudadanos de todo el mundo confían en que la ONU mantenga con dignidad sus compromisos y principios, aplique la Legalidad Internacional y rechace las propuestas que pretenden imponer el hecho consumado colonial marroquí, contrarias al Plan de Arreglo y al Plan de Paz para la Autodeterminación del Pueblo del Sáhara Occidental, adoptado por unanimidad por el Consejo de Seguridad en julio de 2003.

Queremos recordar a la ONU la necesidad de culminar el proceso de descolonización inconcluso del Sáhara Occidental, basándose en la creación de “condiciones propicias” para que el pueblo saharaui ejerza su derecho a la autodeterminación.

Queremos recordar la responsabilidad de la Comunidad Internacional en la defensa de los Derechos Humanos del pueblo saharaui, violados sistemáticamente por Marruecos en el Sáhara Occidental ocupado por Marruecos, y allí donde haya presencia saharaui, como está ocurriendo en las universidades marroquíes. Denunciamos las decenas de heridos, detenciones arbitrarias y juicios sumarísimos que se han producido en los últimos días, constituyen un grave atentado a los derechos fundamentales de las personas y un obstáculo al proceso de Paz para el Sáhara Occidental.

Es responsabilidad de la ONU, del Consejo de Seguridad y de su Secretario General, acabar con la pasividad de la Minurso y poner fin a las actuaciones represivas marroquíes, exigiendo al rey Mohamed VI que respete los derechos y las libertades democráticas de los ciudadanos saharauis.

Queremos manifestar nuestra preocupación porque la paz y la estabilidad están seriamente amenazadas por continuos retrasos en la realización del referéndum de autodeterminación y por la falta de una posición firme de la Comunidad Internacional, de acuerdo con la Legalidad y el Derecho Internacional.

El Pueblo Saharaui tiene derecho a vivir en paz y en libertad en su tierra, el Sáhara Occidental. Exigimos a las Naciones Unidas y a su Consejo de Seguridad que aplique las leyes y convenios internacionales, para que se respeten los legítimos derechos reconocidos al Pueblo Saharaui, a fin de que se pueda celebrar, de una vez por todas, el referéndum prometido y decidir libremente su futuro como pueblo. Así mismo, llamamos a su intervención urgente en defensa de los derechos humanos de los inocentes ciudadanos saharauis ante la represión del ocupante marroquí.

Reclamamos a las Naciones Unidas que adopte cuantas medidas sean necesarias para :

- Terminar con la sistemática violación de los derechos humanos y las actuaciones represivas de Marruecos en los territorios ocupados del Sáhara Occidental.

- Proteger y amparar los derechos y libertades de los ciudadanos saharauis.

- Permitir el acceso inmediato a los territorios ocupados de Observadores internacionales y de los medios de comunicación con el fin de garantizar la libertad de opinión e información de los ciudadanos saharauis.

NOMBRE ………………………………………………………………DNI ………………

Domicilio ……………………………………………………………………………………..

Cargo Institucional/Profesión/Asociación …………………………………………………..

Firma ………………………………………………………………………………………...

Sultana Khaya, estudiante saharaui en la Universidad de Marrakech,

víctima de la salvaje represión de las fuerzas policiales marroquíes,

HA PERDIDO SU OJO DERECHO

martes, 29 de mayo de 2007

A PERIGOSA ESTRATEXIA DO VOTO ÚTIL

Por que situar o noso ascenso dentro dunha retórica do voto útil?
Así se fai en La Voz de Galicia hoxe en edición local, tanto na nota chamada El Pedroso como na elaboración da noticia -un resumo dunha entrevista realizada vía telefónica- na que se dá conta nun titular interesante do mellor resultado que acadamos desde 1987. En El Pedroso sitúase a perda dos 800 votos do BNG e a perda do concellal do PSdG ligada a unha interrogante final: ninguén votou de menos as 1119 papeletas de Esquerda Unida [que manía teñen de castelanizar o nome da nosa federación galega]? Isto liga de forma, consciente ou non, as perdas duns aos logros nosos. Este proceder reflicte unha lectura simple e simplista do que aconteceu o domingo 27 de maio.
En primeiro lugar, por que non se fala dos 1300 votos en branco? Por que ninguén alude de forma directa á elevada abstención? E outro feito que desexaríamos salientar....por que ninguén relaciona perda de votos do PSOE co ascenso do PP? Acaso aínda hai quen pensa que o PSdG se distancia en política económica e xestión do Concello do PP? Por que seguen erre que erre en pensar que Esquerda Unida é o mesmo que o PSdG? Nós non perdimos o sentido da orientación, nin o valor da rendibilidade social....non privatizamos o benestar social (verdade Bugallo?)

Esquerda Unida traballou para mellorar. Por iso, non toleramos que se sitúe o noso crecemento na óptica do voto útil. É maquiavélico, mesmo. As dinámicas do voto son dabondo complexas como para reducilas a esta perspectiva errada do voto útil.

Por que ninguén repara nunha máis que probable mala xestión do bipartito? Xa hoxe un veciño de Cancelas clamaba polo que é unha situación de desleixe por parte do Concello. Aí está o cerne, non en poñer a pregunta de se ninguén vota de menos as nosas 1119 papeletas. En efecto, se se trata de retóricas anogostas, poderíamos preguntarnos se os do PSOE non votan de menos os milleiros de papeletas do PP e viceversa....Deixémonos de "andrómenas", xa que logo, e analicemos os feitos con máis pausa e cautela informativa. Denunciemos a perigosa estratexia do voto útil que nos leva cara a un aburrido e antiplural bipartidismo.

lunes, 28 de mayo de 2007

SEMPRE TOCA VALORAR

Onte, por uns momentos, houbo na TVG unha enquisa a pé de urnas que anunciaba a posibilidade de acadar un representante en Santiago. Durou unha hora esa alegría, pero foi un momento importante para a nosa organización. Desde 1987 non conseguíamos un resultado así. Duplicamos os resultados do 2003. Fíxose un bo traballo de rúa e presentámonos cun programa ben artellado e realizado de forma participativa.

As 1119 persoas que nos votaron agardan agora que Esquerda Unida siga traballando igual, siga presionando a un Goberno que non cremos altere de forma esencial o que fixeron até o de agora. Podo garantir que Esquerda Unida seguirá loitando contra todas as inxustizas sociais que se van dar na cidade e seguirá en estreito contacto co tecido asociativo da vila. Serán 4 anos de traballo moitas veces silenciado, pero se insistimos seguro que logramos tamén derubar o muro mediático e o escurecemento informativo.

Desde a miña posición de cabeza de lista estou contento co traballo realizado pola candidatura. Chegamos a todos os recunchos do Concello como o demostra o feito de que temos en votos en todas as mesas (menos nunha de Marantes) e en todos os recunchos, rural e urbano. Iso xa é un primeiro indicio de traballo ben realizado.

Esquerda Unida subiu en votos e en concellais en Galicia. No que atinxe á nosa comarca, en Ames acadamos algo máis dun 3%. Isto sinala que se fixo un bo traballo.

A intención é seguir subindo, seguir medrando, aumentar a nosa presenza na comarca.

Desde aquí reitero o meu agradecemento a todas as persoas que fixeron posible esta duplicación de votos e porcentaxe. Para elas vai o meu recoñecemento.

Ás 1119 persoas que nos votaron a mensaxe de que estarán con nós en cada acción, en cada acto de denuncia, en cada moción, pregunta ou alegación que presentemos. A todas elas graciñas.
Xabier Ron

domingo, 27 de mayo de 2007

AS CONTAS CLARAS

O primeiro que cómpre facermos será esixir que os 3 partidos que contaron co beneplácito exclusivo de medios de comunicación e outros aparellos mediáticos expoñan de forma pública e transparente as contas de gastos do período electoral.

Fronte a unha campaña de signo austero como foi a nosa, ollamos como se facía un espectacular desbaldimento de diñeiro -que non deixa de ser público-. É importante sabermos en que se gastou, polo tanto, dito diñeiro.

A campaña dos medios foi sinceiramente escurecedora. Algo houbo, pero pouquísimo en proporción coa política "institucionalista" dos medios. Mesmo as enquisas eran "escurecedoras", isto é, silenciaban que Esquerda Unida se presentaba a estas eleccións.

Todo preparado para perpetuar un sistema de partidos que vira perigosamente cara ao bipartidismo: un PSdG/BNG (socialdemocracia pura e dura, con privatización de servizos públicos, retórica de enmascaramento, mesma política clientelar (cambio de clientes nada máis: agora SOGASERSO é de capital bancario....ah! pero é galego, coma se non fose o capital puro e duro), máis postos de libre designación na Xunta, menos oferta de emprego público, máis asistencias técnicas, menos estabilidade laboral na canle pública galega, etc.) fronte a un PP ancorado nunha imposibilidade real de facer oposición....porque no fondo a política económica é a mesma e como o social e medioambiental nunca foi para eles -honestamente- unha preocupación...así vai a cousa.

Reducir o pluralismo democrático a estas dúas opcións (socialdemocracia fronte a dereita tradicional) representa un verdadeiro perigo para a democracia.

Os efectos mediáticos son poderosísimos: só puidemos limitar seus afectos coas nosas escasas forzas de presenza: era a visibilidade da existencia. O que non sae nos medios non existe, claro está. O pensamento constrúese con este dirixismo reducionista. Por iso, podemos estar contentos -previo a saber calquera tipo de numeroloxía-: por percorrer a pé, coa megafonía, as parroquias do rural, por repartir en man os dípticos: non cunha presenza mercantilizada (empresas de relacións públicas, ou outras), senón directamente co candidato entregando en man o díptico; contentos por falarmos cos veciños e veciñas. Ese trato directo foi a millor maneira de rachar o escurecemento informativo. Tamén a mellor maneira de limitar por un tempo existencial a alienación da clase traballadora. A reflexión, a charla, o debate non con promesas, senón con propostas que se resumen en "programa, programa, programa".

Agardemos a esta noite...

sábado, 26 de mayo de 2007

AGARDANDO...NON A GODOT

Mañá, na sede da rúa Dublín, a partir das 17h30-18h, Esquerda Unida-IU agardará con paciente impaciencia os resultados da xornada electoral. A TVG chamounos hoxe para anunciar que iría ata o noso local e un xornalista de Galicia Hoxe, Alfredo Iglesias, recibiu o encargo de seguir a xornada no tocante a Esquerda Unida.
A reflexión serve para asentar as ideas despois de tantos días de actos. Agardemos que as charlas-debate cos veciños e veciñas, a elaboración dun programa ligado á participación do tecido asociativo, a pega de cartaces, o reparto de dípticos e o buzoneo fosen quen de alentar a reflexión e animar aos veciños e veciñas a decidir se queren entrar ou non con nós no Concello.

PROGRAMA: DESENVOLVEMENTO DO RURAL

11. Por un proxecto global de desenvolvemento do rural

A desestruturación do territorio comeza coa perda de habitabilidade –a ordenación racional non debería anular o artigo da Constitución, o dereito a unha vivenda digna- e coa constante de favorecer a emigración rural-urbano e destinar o rural a novas urbanizacións destinadas a unha clase económica máis pudente que non só non demanda melloras para a zona, xa que non os precisa ao vivir na burbulla-gueto que é unha urbanización de vivendas unifamiliares de deseño: saneamento, rede eléctrica, etc…, senón que seguirá facendo uso das estruturas do núcleo urbán. De aí a desidia das corporacións municipais en atender como se merecen as parroquias rurais do Concello de Compostela.

Outros feitos, loxicamente, xa ligan con esta situación: ausencia de infraestruturas elementais, reducida accesibilidade a servizos básicos que si se ofertan no núcleo central, unha nefanda política de emprego que non ten en conta as características do rural compostelán, e unha acusada carencia de oferta educativa e cultural.

Está na poboación do rural a preocupación do desprazamento constante ao núcleo urbán para recibir unha asistencia sociosanitaria. A tales efectos, como xa mencionamos con anterioridade, é fundamental a elaboración dun censo de persoas con necesidade de atención sociosanitaria. Así, poderemos concretar as medidas de actuación.

Os desprazamentos para unha mocidade que desexa formarse, ou disfrutar do ocio ou dos actos culturais que se ofrecen no núcleo son, hoxe por hoxe, en zonas como Enfesta ou para os da zona de Grixoa, ou para os da Sionlla, dificultosos pola ausencia dunha planificación de transporte público sustentable e de calidade. Esta circunstancia agrávase no caso das persoas maiores ou dependentes, xa que nalgunhas zonas como na parroquia de Verdía non hai enlace directo coa cidade en autobús, obrigando ás persoas a realizar un custo económico grande en taxis para poder asistir ao médico, por exemplo. As deficiencias sociosanitarias reflíctense, por exemplo, no difícil que pode ser para unha persoa maior que vive soa e con reducida mobilidade recibir un simple medicamento cando no contorno máis inmediato non existe ningunha farmacia.

Non ten ningún sentido declarar que unha zona é reserva agropecuaria e non artellar un traballo agropecuario destinado a desenvolver, respectando as condicións ecolóxicas e medioambientais, unha vida digna no rural.

Propostas:

· Plena integración no proceso de creación da democracia participativa: Asembleas de Parroquia e Plans de Parroquia

· Dotación de infraestruturas que constrúan un territorio cohesionado socialmente.

· Modernización e integración na rede informática para favorecer a formación, información e participación.

· Descentralización de servizos para dar unha axeitada cobertura sociosanitaria no rural; impulsar a creación de cooperativas de Atención Social como medio de emprego.

· Medidas de axuda para o desenvolvemento da agroecoloxía.

· Acceso normalizado á oferta educativa e cultural.

· Plans de formación de emprego destinados a persoas que viven na zona con vistas a crear cooperativas que se fundamenten no traballo agropecuario; [a tales efectos, establecer as canles precisas para que os procesos formativos –ciclos- se adecúen a esa realidade].

· Creación de feiras e mercados con vistas a darlle saída aos produtos elaborados polas cooperativas.

· Descentralización dos servizos de atención social, creando equipos, a ser posible con persoas do contorno, que atendan as necesidades xeradas pola idade ou a dependencia e así cumprir coa prioridade de favorecer o desenvolvemento da autonomía das persoas no seu contorno xeográfico, familiar e sociocultural.

· Estudar a viabilidade dunha farmacia destinada a solucionar o problema de abastecemento que neste sentido experimentan os veciños e veciñas das doce parroquias do vello concello de Enfesta. Complementaremos dita creación cun servizo de distribución de produtos farmaceúticos a domicilio (telefarmacia).

· Recuperación do patrimonio rural como valor paisaxístico e como un valor que cohesiona a identidade e o territorio, pero tamén como un recurso para a dignificación do noso agro mediante a creación de rutas de sendeirismo ben delimitadas, ben coidadas, respectuosas co contorno, dotadas de puntos informativos claros. Crearanse servizos de guía e oferta de actividades.

· Proceso habitacional para as persoas de rural. Cómpre prestar especial atención ao tipo de proceso construtivo que se está promovendo no rural compostelán. En efecto, non é raro ver como os grandes grupos inmobiliarios e promotoras animan a construción de centos de chalés adosados ou unifamiliares de prezos desorbitados, mentres que, ao mesmo tempo, se lle nega a posibilidade de asentarse no rural a unha persoa do lugar. O asentamento das xentes do rural comeza por permitirlles que vivan no rural. A concentración parcelaria sempre redundará no beneficio de sabermos por onde ten que ir o proceso construtivo. A dispersión non é, desde logo, unha solución válida desde o punto da sustentabilidade.

· Impulso ás políticas de rehabilitación no rural, cómpre evitarmos o abandono e o estado ruinoso das vivendas.

· Creación de centros de educación infantil no contorno rural do noso Concello.

Seguridade vial. Estudo e reformulación da rede viaria do rural para garantir a seguridade vial. Traballaremos para que os procesos de humanización sexan coeherentes e respecten sempre as medidas que se deseñen desde o Plan de Acción Local da Axenda 21.

PROGRAMA: DEPORTES, OCIO FORMATIVO

10. Deportes, ocio formativo

A nosa cidade ten unha clara falta de infraestructuras deportivas, que dificulta o avance da práctica deportiva da cidadanía de Compostela. Isto nótase en especial nos deportes que non son maioritarios. Cómpre polo tanto dotar á cidade de espazos públicos para poder prácticarlos.

Nos últimos tempos vemos como aparecen novas modalidades deportivas que necesitan instalacións ou espazazos para que os veciños desta cidade podan practicarlos dunha forma segura, e sen ter que desplazarse cara a outros municipios.

É por isto que urxe dotar aos parques da cidade e outros espazos públicos de novas instalaición, que satisfagan o crecemento da demanda dunha pobación que cada vez máis practica ou realiza algunha actividad deportiva.

Noutro senso os clubs deportivos necesitan o apoio do seu concello, en especial para a organización de eventos deportivos de carácter popular. O concello ten que poñer a disposición dos seus cidadáns toda a súa capacidade organizativa para o difrute dos composteláns nas competiciones deportivas populares e federadas.

O concello debe fomentar as iniciativas dirixidas a xuventude, de modo que ocupen o seu tempo de ocio con actividades lúdico-deportivas que complementen a súa educación con costumes sans e non autodestrutivas.

Nesta cidade temos entre outras ás seguintes carencias para a práctica deportiva:

As actuais piscinas municipais están saturadas, sobre todo nas horas punta, onde os deportistas federados estan misturados cos que queren aprender a nadar e cos que acuden á natación por prescripción facultativa, cada vez máis, debido ás diferentes doenzas. Por outro lado, os cursos de iniciación a natación en especial para os nenos son claramente insuficientes.

Na actualidade os equipos de fútbol de veteranos teñen que desplazarse fóra do municipio para poder xogar os seus partidos.

Os pabellóns deportivos dos colexios, onde xogan nosos nenos, están bastante deteriorados, en algún cando chove se convirte nunha pista de patinaxe.

O uso e disfrute das bicicletas é casi unha misión imposible, xa que o carril bici e algo descoñecido para os compostelans.

Os atletas compostelanos xa non saben onde entrenar, as obras da alameda puxeron de manifesto a carencia de alternativas para poder disfrutar da carreira a pé de un modo seguro.

As nosas propostas para paliar estas deficiencias son:

- Unha piscina de 50m

- Cando menos dous campos de fútbol de herba artificial e con iluminación

- Un pabillón deportivo para uso popular e das categorias escolares

- Estruturar un carril bici dende o milladoiro ata o polígono do tambre e outro de subida ao Pedroso

- Creación da vía verde pola antiga vía férrea Santiago-A coruña.

- Circuito de bicicletas de montaña, (btt center) no monte pedroso

- Un circuito de bicicletas BMX.

- Unhas pistas de atletismo cubertas e homologación da pista de San Lázaro

- Un circuito de terra pisada para a carrera a pé no futuro parque das beiras do Sar.

- Sinalización de circuito de senderismo. E mellora dos camiños de Santiago no seu transcurso polo termo municipal.

- Apoiar as probas deportivas que se viñan celebrando, non sen dificultades, na cidade e recuperar outras perdidas como por exemplo a milla atlética.

- Mantemento e dotación das diferentes pistas ao aire libre do municipio e creación participada de competicións populares nos máis diversos deportes.

Impulso á practica dos deportes menos mediáticos

PROGRAMA: MOCIDADE

9. Mocidade

Creación do Consello Municipal da Mocidade.

Desenvolveremos políticas públicas de acceso á formación, ao emprego e á vivenda. Os programas de formación e emprego estarán conectados á realidade empresarial da cidade. De aí a importancia da información e participación para deseñar unha política formativa real, que conleve unha saída ao mundo laboral concreta e que responda ao fin formativo. A USC e os ciclos formativos deben conter unha formulación que ligue co espazo concreto da cidade.

Propostas:

- Supresión dos parquímetros nos campus universitarios.

- Que se poida empregar a tarxeta universitaria para descontos en todos os comercios da cidade.

- Realización das noites alternativas (deportes, baile, cars, teatro, talleres de poesía...).

- Mellores comunicacións con outros puntos da xeografía galega e abaratamento dos custos dos billetes dos mesmos.

- Mellores horarios e combinacións de autobuses nocturnos como tamén desenvolver rutas con buses nocturnos para a xente que saia e non queira coller o coche. Renovación dos autobuses urbáns posto que algúns se atopan en moi malas condicións e non están adaptados para discapacitados/as.

- Non criminalización do botellón, nen da xuventude.

- Diminución do encarecemento da cultura: por exemplo abaratamento dos concertos.

- Fomento e axuda no desenvolvemento da creatividade dos xóvenes, que serán o fundamento da cultura futura.

- Crearemos espazos públicos para a expresión creativa da mocidade.

- Dinamización das redes asociativas.

- Que se cre un carril bici que tamén comunique cá Universidade para poder despazarnos ata ela sen ter que contaminar.

- Servizo municipal de aluguer de bicis.

- Encontros municipais da Mocidade para favorecer o intercambio de experiencias e o deseño participado nas decisións do municipio.

- Encontros de Comunicación Interxeracional

- Bolsas formativas de titorías de universitarios a alumnado non universitario.

- Crear un proceso de formación permanente áxil e motivador.

PROGRAMA: SANIDADE PÚBLICA EFICAZ E EFICIENTE

8. Sanidade Pública Eficaz e Eficiente

A sanidade pública non pode seguir exposta ás veleidades do poder público. Xunto coa educación, coas pensións e agora cos servizos sociais, é un dos piares básicos e universais do benestar das persoas.

A poboación está por norma insatisfeita do funcionamento da sanidade pública. Cómpre esixir unha maior consideración por parte da Xunta de Galicia non só na necesaria estabilidade laboral do persoal sanitario, senón unha maior dotación en recursos materiais.

Esquerda Unida-IU é unha firme defensora da sanidade pública. Por iso, aplicaremos os seguintes principios de actuación:

a)Igualdade

b)Equidade

c)Accesibilidade

d)Eficacia

e)Satisfacción do Usuario

RECURSOS HUMANOS EN ATENCIÓN PRIMARIA

SANTIAGO DE COMPOSTELA (2006):

Médicos xerais: 77

ATS/DUE: 67

Auxiliares de enfermería: 8

Celadores: 10

Funcións administrativas: 41

Asistentes sociais: 4

Farmaceúticos: 6

Fisioterapeutas: 3

Matronas: 4

Odontólogos: 4

Pediatras: 13

Psicológos: 0

Técnicos especiais: 1

Estes datos son tremendamente elocuentes e inciden na deficitaria consistencia da rede de Atención Primaria. De que forma podemos a poboación recibir unha atención debida con só tres fisioterapéutas? En tempos nos que a saúde mental debe ser prioridade…como podemos consentir non dispoñer de ningún psicólogo clínico? Como se poden previr certas situacións con só 4 asistentes sociais?

Cando ollamos as propagandas de mediatismo espectacular de Vicepresidencia, resulta sorprendente que se nos diga que se crea o 4 piar do benestar social, cando o da sanidade…aínda fai augas por todas as partes esenciais da súa estrutura organizativa e en recursos humanos e materiais.

Temos que garantir en primeira instancia que se realiza unha verdadeira aposta pola sanidade pública. Niso Esquerda Unida-IU será pertinaz e insistente. O coidado dos veciños e veciñas, a súa debida atención sociosanitaria son para nós unha prioridade política. Desde o Consello Municipal de Saúde, en estreita ligazón con todo o tecido asociativo de persoas afectadas por diversas enfermidades e trastornos, Esquerda Unida-IU deseñará unha política clara de apoio e cobertura. Un feito que se ten deixado de lado é a atención e apoio psicolóxico, por iso, cómpre garantir a cobertura da prestación asistencial da Psicoloxía.

Dende logo, isto leva asociado un importante aumento de recursos persoais en materia sociosanitaria, tanto no eido do traballo e educación social coma no da psicoloxía clínica.

Desde o Concello esixiremos que os centros de saúde aumenten a súa plantilla de especialistas para que a poboación de Compostela reciba a debida atención sanitaria.

Servizos de Atención Comunitaria

Esquerda Unida-IU impulsará os servizos de atención comunitaria. O Concello ten aquí unha importancia que non pode desleixar, nin botar enriba exclusivamente da Consellaría de Sanidade da Xunta de Galicia.

Creación e fortalecemento dos Equipos de Enfermería Comunitaria, que atenderán as necesidades da poboación a través de accións de promoción, prevención e rehabilitación da saúde, no medio máis familiar ao paciente. Fortalecemento da atención psicolóxica.

Potenciación das Unidades de Hospitalización Domiciliaria, encargadas de prestar apoio no domicilio, evitando así o ingreso hospitalario.

Abordaxe integral das toxicomanías, no eido máis familiar do individuo, procurando unha política integral de axuda, reinserción e prevención.

Con vistas a traballar con coherencia e con rigor os aspectos sanitarios do noso Concello, crearemos un Consello de Saúde, participativo, interdisciplinario, intersectorial e interinstitucional.

Atención Temperá

Nos primeiros anos de vida da infancia é esencial dispoñer de unidades de Atención temperá para diagnosticar canto antes os trastornos do desenvolvemento. No entanto, ao igual que para a Atención Primaria, déuse segundo a AGAT (Asociación Galega de Atención Temperá unha “concentración desigual de recursos, (…) falta de coordinación, (…) fragmentación e (…) imprevisibilidade”. Propoñemos a creación dun Centro de Desenvolvemento Infantil e Atención Temperá, ben dotado, con recursos, para que os pais e nais podan coñecer coa debida precocidade diagnose e actuacións no tocante a nenos e nenas con trastornos do desenvolvemento.

PROGRAMA: SERVIZOS SOCIAIS = IGUALDADE DE OPORTUNIDADES

7. Servizos Sociais e Política de Igualdade de Oportunidades
Para Esquerda Unida-IU os servizos sociais non son un servizo destinado unicamente a dar asistencia ás persoas en risco de exclusión social. Esta visión de “empobrecemento” provén dunha errada concepción dos servizos sociais, ou cando menos, dunha reducida visión. Os servizos sociais son para Esquerda Unida-IU un piar esencial para desenvolver as políticas de igualdade de oportunidades entre as persoas. Debemos ir camiñando cara a universalización do acceso aos servizos sociais para que perdan o estigma de “empobrecemento” ou mesmo de “marxinalidade”.
A famosa Lei de Dependencia da que agora se lanzou nunha mediatizada campaña informativa pode non responder aos benintencionados propósitos se non vén acompañada dun forte investimento en recursos económicos. Ademais, para que dita Lei sexa un 4 piar do Estado do Benestar debe cumprir con tres asertos principais, agora mesmo incumpridos: ser pública, universal e gratuita.
O eido privado é hoxe por hoxe, debido á acción de desleixe das administración públicas locais, quen ofrece máis servizos de atención ás persoas con dependencia en Galicia e en Santiago. Xa non son unicamente as infraestruturas, ausentes practicamente, nin os recursos económicos e humanos, reducidos desde sempre, son tamén as intencións de entregar ao eido privado da banca o control do capital e cremos que o control da xestión. Desde Esquerda Unida-IU consideramos que a creación do Consorcio de Servizos Sociais é establecer unha errada idea do que que debe ser unha administración pública, xa que non se pode establecer unha diferenciación entre as persoas só porque uns concellos decidan adherirse e outros non.
Consideramos que a Lei de Dependencia e o Plan Nacional da Infancia poden, por falta de oferta de prazas en Residencias (RS) e Centros de Día (CD), perpetuar a actual situación das mulleres mediante unha remuneración e afiliación transitoria á Seguridade Social que, ao cesar a causa que as motiva, lles dificulte, por razón de idade, a incorporación ao mundo laboral.
Ante a apatía das distintas administracións, que agardaron o indecible para poñerse a traballar, e o escurantismo que presiden as propostas dos gobernos municipais, Esquerda Unida-IU realizou un inventario rigoroso de necesidades sociosanitarias, na crenza de que o coñecemento da realidade permite coñecer a necesidade e, en consecuencia, poden preverse os medios necesarios para resolver os problemas que, no fondo, apelan a un dereito das persoas.
Desde o enfoque participativo e dentro da elaboración dos Plans de Barrio ou Parroquia, serán os propios veciños e veciñas, acompañados dos e das políticas e persoal técnico do Concello e outros sectores da sociedade compostelá, quen elaboren o censo de persoas que precisan axuda para desenvolver a súa autonomía persoal. Por iso, Esquerda Unida-IU non entende como non son os propios servizos sociais, as propias asociacións as que participen da rede informativa deseñada pola Consellaría. Non ten sentido que sexa a poboación a que procure a información, é a información quen ten que ir cara as persoas, máis neste caso, cando tratamos con persoas que non poden valerse.
Os primeiros datos, elaborados a partir dos datos do censo municipal e a metodoloxía empregada no Libro Branco de dependencia permitíronnos cuantificar o seguinte:
Gran Dependencia
Gran Dependencia + Severa
2008
2009
2010
2011
Residencia
378
384
691
719
Centros de Día
21
21
176
177
Axuda no fogar
13
13
206
212
Asist. Persoal
21
21
31
31
Asist. Informal
11
11
204
210
Tendo en conta unha ratio de 100 residentes (en RS) e dun máximo de 40 en Centros de Día, temos que reservar solo público de aquí a 2011 para 7 Residencias e 5 Centros de Día.
A Lei de Dependencia, empregando os cálculos do Libro Branco, permitirá a creación cando menos de 1352 empregos (462 de xornada completa) con persoal alleo á familia e 210 postos ocupados por familiares. Será importante, polo tanto, que o Concello sexa garante da creación destes postos de traballo desde a súa consideración de servizo público ás persoas.
Cómpre insistir nun feito esencial: a financiación achegada pola Administración Xeral do Estado (12.636 milllóns de euros; as comunidades autónomas deben achegar a mesma cantidade) baseouse na enquisa EDDES99 do INE sobre a discapacidade e dependencia en España, pero esta enquisa non consideraba aos menores de 6 anos, nin á poboación dependente que xa estaba en residencias públicas e privadas. Este é un dato non mínimo. Outro dato a ter en conta: o que hoxe é dependencia leve, co paso do tempo, ao mellor un simple ano, pódese converter en gran dependencia ou dependencia severa. Con isto queremos dicir que non podemos contemplar a valoración de dependencia como algo pechado e inmutable. Será esencial manter de forma constante os equipos de valoración desde o Concello.
Por iso, o primeiro compromiso de Esquerda Unida-IU será aumentar o persoal dos servizos sociais. Con este aumento de recursos poderemos descentralizar algunhas Unidades de Atención Social para que o rural reciba unha debida cobertura de forma contínua.
A Lei de Dependencia precisa dun concello seguro da tarefa que debe desenvolver. Quere isto dicir que as axudas no fogar no 2006 beneficiaron unicamente a 91 persoas e a teleasistencia a 32 persoas. Isto demostra que o goberno de alianza entre PSdG e BNG non tivo nunca en mente a creación duns servizos sociais robustos, capaces de desenvolver unha verdadeira política de oportunidades. Lembremos que nos orzamentos do 2007 a partida de servizos sociais superaba en pouco o millón de euros, case a mesma cantidade que se destinaba á programación de festas.
Desde a democracia participativa, desde o Consello Municipal de Políticas de Igualdade de Oportunidades entre as persoas, seremos quen, veciños e veciñas, non só de perfilar as necesidades, senón de reivindicar á administración os recursos económicos imprescindibles para garantir un dereito fundamental de todas as persoas.
Como órgano de control da acción do Concello, propoñemos, amais dos propios medios participativos, a creación dunha Oficina de Dereitos Sociais, constituída por unha especie de Valedor do Pobo Local e por persoal especializado. Cada ano, esta Oficina elaborará unha memoria onde analice a evolución das políticas sociais e as súas eivas en base ás propias denuncias, suxestións e demandas presentadas. As súas conclusións serán sometidas a consulta nas Asembleas de Barrio e nas Asembleas Sectoriais e as deliberacións finais adquirirán carácter vinculante para o Concello.
7.1. Promoción da Autonomía das Persoas
<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Creación dun Consello Municipal de Persoas con Discapacidade, integrado dentro do Consello de Políticas de Igualdade de Oportunidades.
<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Para facilitar a tarefa e o compromiso coa promoción da autonomía das persoas, estableceremos unha Concellaría para a Promoción da Igualdade.
<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Creación dun Plan de Promoción das Persoas con Discapacidade que conterá, polo menos, os seguintes elementos para cumprir o fin básico de integración e normalización das persoas con discapacidade:
a) Plan de Formación e Emprego das Persoas con Discapacidade (garantir os traballos tutelados en empresas como un paso máis na integración sociolaboral; )
b) Plan de Accesibilidade e Eliminación de barreiras arquitectónicas:
<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Vivendas: reserva en base á demanda de vivendas con protección social tanto en réxime de aluguer como de venta, garantindo as condicións de accesibilidade e habitabilidade.
<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Estudo e programa de axudas para a instalación de ascensores nas vivendas máis antigas. En Santiago, as vivendas que cumpren coa accesibilidade non superan o 17’3%.
<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Transporte público adaptado. Taxis accesibles (10% do total)
<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Axudas para a mobilidade: bono-taxi, …
<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Programas de participación cultural e deportiva
<!--[if !supportLists]-->c) <!--[endif]-->Auditoría de accesibilidade, previo a obra ou proxecto realizado ou proxectado polo Concello.
<!--[if !supportLists]-->d) <!--[endif]-->A porcentaxe de persoas maiores vai en constante aumento dándose un índice de envellecemento para a nosa cidade dun 99,5%. Desde o Concello, Esquerda Unida-IU proponse desenvolver dúas liñas de acción paralelas para promover a autonomía das persoas (se ben, a primeira das liñas revélase como máis importante):
1) a liña de atención domiciliaria: neste sentido o salario que se ofrece como reclamo seméllanos insuficiente e, ademais, tende a feminizar a atención e a “encerrar” a muller na dimensión familiar. Aquí cómpre estender o servizo de axuda no fogar (en 2006 só deu cobertura a 91 persoas); teleasistencia; servizo de xantares a domicilio; telefarmacia; servizo de lavado; e sobre todo o servizo de acompañamento. Lembremos que no noso Concello 2172 persoas maiores viven soas.
2) a liña de centros e residencias de día: os estudos realizados por Esquerda Unida-IU confirman que precisamos reservar solo para a creación de 7 Residencias e 5 centros de Día. Propoñemos, igualmente, a necesaria creación de centros de respiro familiar, onde os coidadores e coidadoras poden compartir experiencias e onde poidan adquirir esa necesaria desconexión. Garantiremos a creación de vivendas tuteladas, xa que é un recurso ausente hoxe na rede pública do Concello. Igualmente, será sometidos a estudo e consideración outros recursos como os centros de noite.
<!--[if !supportLists]-->e) <!--[endif]-->Plan de Atención Integral para as persoas invidentes e persoas xordomudas. Dentro deste marco de promoción da autonomía das persoas con discapacidade, será unha obriga para a administración local que rexerá Esquerda Unida-IU informar na súa linguaxe ás persoas invidentes e xordomudas para que se cumpra coa obriga de garantir o seu dereito a seren informadas e a animar a súa participación nas políticas do concello. Unha das medidas que temos previsto aplicar é achegar información en tempo real das paradas no transporte público: auditivas, para as persoas invidentes; visuais, para as persoas xordomudas. Impulsaremos tamén campañas de coñecemento e aprendizaxe da linguaxe de signos e da linguaxe en braille para que se poda dar unha ligazón entre todas as persoas. Fomentaremos a presenza de libros auditivos para persoas invidentes e de libros escritos en braille nas bibliotecas municipais e de barrio.
<!--[if !supportLists]-->f) <!--[endif]-->Transversalización das políticas de promoción da autonomía.
7.2. Políticas de Igualdade de Oportunidades
As políticas de igualdade, xa o dixemos, deben favorecer en primeiro lugar a igualdade de oportunidades entre todas as persoas sexan estas da condición que sexan. É neste eido de Políticas de Igualdade entre as Persoas onde temos que introducir o proxecto de integración de minorías étnicas, no caso concreto da nosa cidade, do colectivo xitano, ou referirnos á política que imos desenvolver coa poboación inmigrante, e tamén, como non, ao deseño dunha verdadeira política de xénero realmente transversal. As políticas de Igualdade precisan sempre dunha formulación transversal: non son froito único dun departamento, senón que dependen do traballo colaborativo de distintas áreas.
Consello Municipal de Xénero e Identidade Sexual
a) Plan Transversal de Igualdade de Xénero
O sistema ten dous piares que alimentan a situación actual máis precarizada, máis inestable, menos remunerada, da muller: o capitalismo e o patriarcado. Se desenvolvemos os alicerces da democracia participativa, poderemos ir mudando o sistema de relacións actuais que permite a situación de desigualdade e de discriminación da muller.
As leis son precisas, pero temos que actuar na formación, na concienciación, na educación para que a sociedade perciba a necesidade de desenvolver a igualdade efectiva e real entre homes e mulleres en todos os eidos da vida: emprego, exercicios de responsabilidade, conciliación vida familiar e laboral, …..
Os datos do desemprego do 2007 son elocuentes e reflicten que a meirande parte das persoas que caen no desemprego son mulleres. E hai que chamar tamén a atención sobre a aínda máis difícil situación das traballadoras rurais, e non digamos das traballadoras inmigradas, moito máis segregadas e desprotexidas. En Galicia a taxa de desemprego nas mulleres e do 13% frente ó 7,2 dos homes, cobrando unha media dun 27% menos. O tempo de permanencia no desemprego das mulleres é moi superior ao dos homes e a tasa de cobertura de prestación das mulleres é un 40% con respecto ós homes. A taxa de temporalidade das traballadoras galegas é dun 40,5%. Non estamos mellor situadas nos sistemas de protección social: as mulleres son as perceptoras do 80% das pensións de viuvez e das non contributivas (as de contías máis baixas), e absolutamente minoritarias nas contributivas (de contías superiores), por ter un difícil acceso ás mesmas, vía cotizacións á seguridade Social, das que carecen por completo quen non tiveron actividade no mundo laboral. Non é de estrañar, pois, a crecente “feminización da pobreza”.
Por iso é esencial que entre todos e todas, de forma participativa, elaboremos un Plan Transversal de Igualdade de Xénero que leve a unha efectiva igualdade entre homes e mulleres: política de conciliación (creación medidas efectivas para a súa realización => redución xornada laboral); política de representatividade; política de equiparación en dereitos laborais e salariais; etc.
Dedicación mínima do orzamento municipal do 5% a desenvolver ditas políticas. Importante será a tal fin, a execución dun Plan de Prevención de Violencia de Xénero con creación de recursos en centros de acollida e en medidas de reinserción e reintegración social en todos os aspectos vitais.
b) Defensa da diversidade afectivo-sexual
Realizaremos campañas de educación en valores que velen polo respecto da diversidade afectivo-sexual nos colexios, institutos e centros sociais do Concello. En definitiva, queremos aplicar unha política de integración e normalización da homosexualidade, da bisexualidade e da transexualidade.
Consello Municipal de Migracións
Medidas e propostas que levaremos a cabo:
  1. Creción dun dun Plan Local de Convivencia Intercultural a 5 anos vista, realizado e definido en base aos parámetros participativos explicados máis arriba (“o espazo onde inmigrantes, emigrantes retornados e o tecido asociativo veciñal se encontren e analicen as dificultades da vida cotiá e procuren, procuremos entre todos e todas, establecer solucións que nos leven a superar a énfase nos feitos diferenciais e nacionais”)
  1. Con independencia da condición administrativa, os servizos sociais, en tanto que piar da igualdade de oportunidades e do benestar social do Concello, serán achegados a todas as persoas inmigrantes. Un Concello non pode favorecer a discriminación, nen crear unha segmentación entre persoas visibles e persoas invisibles ou non-persoas. O dereito de todas as persoas migrantes aos recursos e prestacións estará por riba das continxencias administrativas.
  1. A Oficina de Emigración e Inmigración converterase nun órgano útil, respondendo á finalidade para a que foi creada, sempre tendo en conta o criterio primario de ofrecer ás persoas migrantes que acudan un asesoramento global.
  1. Estableceremos un Plan de Acción Local Contra a Trata de Persoas, procurando a reparación, a defensa, a integración da persoa vítima de trata no desenvolvemento normalizado da vida cotiá, desvencellando a defensa dos seus dereitos da colaboración da vítima coas autoridades.
  1. Con Esquerda Unida-IU, o Concello de Santiago perseguirá todo acto de racismo e xenofobia.
  1. O Concello de Santiago militará en contra da norma discriminatoria do reempadronamento.
  1. Esquerda Unida-IU desenvolverá unha campaña informativa para apoiar o dereito ao voto e á participación social e política de todas as persoas residentes estranxeiras.
  1. Con Esquerda Unida-IU, o Concello de Santiago realizará as xestións pertinentes e exerzerá toda a presión posible para que as persoas transexuais inmigrantes podan obter o recoñecemento da súa identidade sexual no seu DNI. O avance dado nas Leis estatais e nacionais debe amparar tamén ás persoas inmigrantes.
Plan Integral de Desenvolvemento Persoal e Social do Colectivo Xitano
Desenvolveremos tamén un Plan Integral de Desenvolvemento Persoal e Social do Colectivo Xitano. Privilexiará diversos enfoques con vistas a lograr que o que funcionou nunha zona (Fontiñas), funcione tamén noutras zonas (Almáciga). Eidos prioritarios:
- educativo
- acceso á vivenda
- acceso á formación e ao emprego: conexión co dpto. de emprego. Convén saír do marco prelaboral das principais accións para introducirnos no eido laboral.
- concienciación e sensibilización social para que non se asocie cultura xitana a cultura da pobreza e marxinalidade.
e) Concellalía da Cultura da Paz e Solidariedade
Compromiso de dedicar un mínimo do 1% a desenvolvemento de políticas de Cooepración e Desenvolvemento.